Informatie · De Maine Coon

De Geschiedenis van de “Maine Coon”en waarom een maincoon

De oorsprong van de Maine Coon-kat

De Maine Coon werd oorspronkelijk aangetroffen in Maine, een staat aan de oostkust van de Verenigde Staten, waar de uit Europa afkomstige voorouders van het huidige ras in de 19e eeuw werd geïntroduceerd.Deze kat werd getoond op de eerste Amerikaanse kattenshows, maar door de opkomst van de exotische rassen, zoals de Pers, daalde zijn populariteit.
In de jaren ’50 leefde de belangstelling voor het ras weer op en sindsdien heeft deze opvallend mooie kat fans over de hele wereld.
De oorsprong van de Maine coon-katten is niet echt goed gedocumenteerd.We weten alleen uit scheepsinventarissen dat er al honderden jaren, vanaf de vroegste Europese kolonisaties, katten uit Europa naar de Verenigde Staten meegenomen werden.Ongeveer tien procent van de Engelse huiskatten is langharig, maar in de streek waar de Maine Coon vandaan komt is het percentage hoger.
Daarbij komt dat meeste mensen langharige katten chiquer en mooier vinden dan kortharige katten, mogelijk zijn er dan ook relatief meer langharige dan kortharige katten meegenomen, of kregen ze een betere verzorging.

Herkomst
‘Coon’ staat voor ‘Raccoon’, dat wasbeer betekent, en verwijst naar de sterke gelijkenis tussen de geringde lange staarten van deze katten en die van wasberen.
Het verhaal gaat dat de inwoners van Maine dachten dat de Maine Coon een kruising was tussen de gewone kat en de wasbeer, maar dit soort kruisingen is genetisch niet mogelijk.

Rasnaam
Het ontstaan van de Maine Coon kent twee verklaringen. Bekend is het sprookje dat de kat met zijn vaak geringde staart een kruising zou zijn tussen een kat en een wasbeer (Eng.: ‘racoon’). (Nogmaals dit is genetisch echter onmogelijk.)Een ander verhaal waarin de rasnaam wordt verklaard, is dat over een Engelse kattenminnende scheepskapitein, Coon heten .Deze kapitein zeilde op Nieuw Engeland en had langharige katten aan boord.Als hij aan wal ging, gingen zijn katten met hem mee, sommige keerden nooit terug op het schip.Toen er in een nestje in de Amerikaanse staat Maine langharige kittens verschenen, zeiden de eigenaren daarvan dat het ´Coon-katten´waren, nazaten van de katten van kapitein Coon.

Officieel herkenning
Het zou zo`n vijftig jaar duren voordat er weer interesse kwam voor de authentieke Amerikaanse Maine Coon.Het was niet zo dat alle Maine Coons in fok programma`s beland waren en dus min of meer opgegaan in de pers.Er waren nog meer dieren die zichzelf als huiskat en boerenkat aan de Oostkust in stand hielden, ook al hielden hun eigenaren geen stambomen (meer) bij. In 1950 startten twee dames in Maine de Central Maine Cat Club.Ze begonnen de Maine Coon te promoten als authentiek Amerikaans ras.Pas ruim tien jaar later, in de jaren zestig van de twintigste eeuw, kwamen er voor het eerst weer oorspronkelijke Maine Coons op Amerikaanse tentoonstellingen uit.Liefhebbers begonnen opnieuw stambomen bij te houden en hun dieren te registreren bij de overkoepelende organisaties op raskattengebied. De Amerikaanse liefhebbers presenteerden het ras trots als hun eigen, en de kat werd officieel tot `state animaal`van de staat Maine uitgeroepen.In 1976 volgde de erkenning van de grootste Amerikaanse overkoepelende organisatie, de Cat Fanciers Association (CFA).Maar voor die tijd was het ras al langer erkend bij kleinere organisaties, waar logischerwijze veel Maine Coon liefhebbers en fokkers onderdak vinden.Uit deze kleinere organisaties ontstond later een zeer grote raskattenfederatie, de TICA (The International Cat Association).Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat juist bij deze laatste organisatie veel fokkers en liefhebbers van de Maine Coon te vinden zijn, die de organisatie tot op de dag van vandaag trouw zijn gebleven.

Uiterlijke kenmerken
Maine Coons zijn katten met een natuurlijk uiterlijk en een makkelijk te onderhouden vacht.
Ze worden iets groter dan gewone huiskatten, namelijk vijf tot acht kilo, waarbij katers iets forser zijn dan poezen.
Omdat het ras zich betrekkelijk traag ontwikkelt, zijn ze pas met een jaar of vier volwassen en hebben dan pas hun uiteindelijke type en vacht bereikt.
Hun verschijning is imposant door hun los uitstaande vacht, hoge poten en lange, volle staart en geeft een goed gespierde, stevige en krachtige indruk.
De brede kop heeft een vierkante snuit met een lichte welving in de neus, grote oren met haarpluizen eruit en het liefst pluimpjes aan de punten.
Verwacht wordt dat de kop wordt omlijst door een kraag.
Het komt echter voor dat bij sommige kattende kraag pas rond zijn/haar derde a vierde levensjaar gaat ontwikkelen.

De vacht is dicht, kort op de kop, schouders en poten en geleidelijk langer langs de rug en de flanken, met een enigszins ruig- en volbehaarde broek op de achterpoten en lang buikhaar.
De vacht is geschikt voor alle jaargetijden; de lange pluimstaart wordt gebruikt om voeten en oren warm te houden als ze zich helemaal oprollen.
De vacht is waterafstotend en klit nauwelijks, omdat er weinig ondervacht aanwezig is en is dan ook eenvoudig te verzorgen.
Eén keer in de week kammen en borstelen is meestal voldoende, waarbij u de vier ‘oksels’ niet moet vergeten.
Hoewel browntabby de meest populaire kleur is, zijn bij de Maine Coon vrijwel alle kleuren mogelijk, alleen de kleuren lilac en chocolate en de Siamese point-aftekening zijn niet toegestaan en afhankelijk of de kat tabby, effen, blauw of zilver is, voelt de vacht stugger of zachter aan.
De volgende twee vachtpatronen zijn toegestaan: gemarmerd, ook wel ‘classic’ of ‘blotched’ genoemd en gestreept, ook wel ‘mackerel’ genoemd, tevens is effen mogelijk.
Hoewel de Maine Coon goed binnenshuis gehouden kan worden, heeft hij het liefst een uitloop naar buiten.
De Maine Coon mag niet met andere rassen gekruist worden.
Als u een Maine Coon koopt, let er dan op dat er op de stamboom bij elke voorouder MC staat en geen ander ras.

Karakter
Onder het misschien wat wilde uiterlijk van de Maine Coon verbergt zich een aanhankelijke kat met een zeer tolerant karakter.
Hij is niet opdringerig, maar wel speels (sommigen apporteren ook) en intelligent.
Van nature rustig van aard en goedgehumeurd zal hij niet gauw zijn nagels gebruiken en vechtpartijen bij voorkeur uit de weg gaan.
U zult verbaasd zijn over het zachte stemgeluid als u voor het eerst een Maine Coon hoort miauwen.
Katers zijn in het algemeen wat ondernemender. Poezen zijn vaak wat gereserveerder tegenover vreemde.

Algemeen…
De Maine Coon is van origine een boerenkat en daarom stevig gebouwd en stoer.
Hij kan tegen een ruig klimaat.
Een apart kenmerk is de gladde ruige vacht.

Het dier is goed van verhoudingen en heeft een uitgebalanceerde lichaamsbouw.
Geen enkel onderdeel van de kat is overdreven aanwezig.

De Maine Coon bezit een vriendelijke karakter en kan zich makkelijk aanpassen aan veel verschillende omstandigheden
en zijn omgeving.

Kop

Karakteristiek is de middelmatig wijde kop met een
middellange wijdte en een vierkante voorsnoet.

Oudere katers kunnen katerwangen krijgen, waardoor de
kop wat breder lijkt.
Hoge jukbeenderen,een stevige kin die evenwijdig loopt aan
de neus en bovenlip.

De neus is gemiddeld van lengte en licht concaaf van vorm wanneer men van voren kijkt, de oren zijn groot,wijd aan de basis met goede binnenbeharing en ze lopen uit in een vrij puntig aandoende top.

De plaatsing is aan de basis ongeveer een oorbreedte apart en expressief en ze waaieren niet uit.

De ogen zijn groot en expressief en staan wijd uiteen, ze zijn licht scheef ingezet met een buitenhoek die in de richting van
het oor wijst.

De nek is gemiddeld van lengte.

Lichaam
De Maine Coon heeft een gespierd lichaam met een brede borstkas, het formaat is gemiddeld tot groot. Poezen zijn over het algemeen kleiner dan katers.

Het lichaam is lang met alle onderdelen in harmonieuze verhouding.

Om een goed uitgebalanceerd rechthoekig beeld te geven;
geen enkel onderdeel van de anatomie oogt zo overdreven
dat het de balans verstoort.

Maine Coons ontwikkelen zich langzaam in de tijd.

De poten zijn stevig en staan wijd uiteen, zijn van gemiddelde lengte en passen bij het lichaam. De voorpoten zijn recht;
de achterpoten zijn recht.

De voeten zijn groot, rond en voorzien van haarpluimpjes.
Zij hebben vijf tenen voor en vier achter.
De staart is lang, met een stevige aanzet en geleidelijk dunner uitlopend naar het einde.

De staartbeharing is lang en vloeiend.

Vacht
De vacht is zwaar en ruig van structuur, hij is korter op de schouderpartij en langer op de buik en achterkant.

Een kraag rond de nek is wenselijk. De textuur is zijdeachtig
en de vacht valt sluik.

Vacht kleuren en de standaard

De standaard voor het algemene rastype mag dan over de gehele wereld redelijk overeen komen: voor wat betreft de toegestane kleuren zijn er wel verschillen.

Maine Coons worden over de hele wereld in een veelheid aan kleurcombinaties en patronen gefokt, maar de indelingen in kleurgroepen op shows en de benamingen ervan wisselen nog wel eens.

Ook zijn er kleurslagen die verboden zijn c.q. lang niet overal toegelaten worden.

Dit betreft factoren als chocolat, cinnamon, ticked tabby, partiele albinofactoren als Siamees en Burmese kleuren die heel af en toe voorkomende .
De meeste fokkers vinden dat deze niet bij authentiek boerenkattenras horen.